МиЛог: Хөл хөдөлгөөнтэй нийслэлийг санаж байна

МУИС-ийн хоёрдугаар байрны урдуур яаран алхаж явтал хажуугаар мөр шүргэн гүйх хөх цувтай залуугийн хормой салхинд хачин сониноор дэрвэнэ. Араас нь дагуулан харж байтал өнөөх залуу  Х.Чойбалсангийн хөшөөтэй байрны буланг эргээд алга болов. Энэ зуур  дөрвөн  жилийн хугацаанд оюутнуудын гудмаар энэ л залуу шиг дандаа  яаран алхдаг байснаа санав. Тавдугаар сар гарахтай зэрэгцэн оюутнуудын ухаарлын долоо хоногууд ойртож,  ихэнх нь  улирлын шалгалт, бие даалтын тухай бодолд дарагдан алхдагсан. Харин хонхны баярын үйл ажиллагааг зохион байгуулахгүй болсон нь төгсөх курсийн оюутнуудын хувьд гомдмоор, тунирхмаар жил болгожээ. Бүгд л тэр өдрийг дөрвөн жил магадгүй зарим нь таван жил ч хүлээсэн байж болно.

 Санаа дагаад ч тэр үү оюутан, залуусын өргөн чөлөө гэж нэрлэгддэг бага тойруу, багшийн дээд орчим эзгүйрчээ. Хэрвээ коронавирусийн дэгдэлт цар тахлын хэмжээнд хүрээгүй байсан бол өдийд эдгээр гудамжууд залуусын инээд, харц шидэлцэх төдийд хайр үүсэж мэдэх ичингүйрэл, автобуснаас буугаад сургуулийн зүг яарах түргэн алхаа, үеийн охидын жиг жуг яриагаар амилсан хэвээр байх байлаа. Шинэ бүхний эхлэл хавар ирээд удаагүй байгаа ч өвөл дуусаагүй мэт жавартай хэвээрээ. Өвчнөөс сэрэмжилж  амны хаалт зүүсэн хүмүүсийн харцнаас  үзэгдэх бяцхан жавар дааруулахгүй ч сэтгэл зовооно. Өмнө нь вирусийн халдварын талаарх яриа сураггүй байхад оюутны гудамж гэж нэрлэх дуртай “Өргөө-2”-ийн урдуур олон хүнтэй мөр шүргэлцэн алхаж явахад  нарийхан мэт санагддаг байж. Энэ бодлыг эргэн санаад өөрийгөө шоолон инээв. Өмнө нь энэ гудмаар зэрэгцэн алхах залуусын ихэнх нь нэг зүгийг зорьдог байв. Уралдах шахам багшийн дээдийн автобусны буудлын зүг алхах залуус төв замын гарцан дээр нэгнээ хүлээх аятай зогсож таарна. Гарцаар гарах үе тэнгийн залуус бүгд соёлтой нь аргагүй зөрөлдөцгөөнө. Зам хөндлөн гараад бас л товлосон газраа автобус харуулдаж зогсоно. Автобус хүлээх оюутнуудын цувааны эхэнд ирж зогсоход зах нь саахалт айлын зайтай  үргэлжилсэн харагддаг байж билээ.  Амьтай Улаанбаатарын оюутны амьдрал ингэж өрнөдөг байлаа. Гэвч дэлхий нийтийг цочроосон аюулт өвчний улмаас зарим хүмүүсийн амьдрал хөл толгойгоо алдахад хүрчээ.

Харин нэг хэсэг нь хөл хорионы шинэ хэв маягийг дуулгавартай даган мөрдөж, шинэ амьдралыг эхлүүлээд байна. Амьдралын шинэ хэв маягийг мөрдөж  шинэ бизнес, шинэ хандлага, шинэ соёл, шинэ мөрөөдлүүд бий болжээ.  Шинэлэг зүйлсийн цаана хуучин дурсамжууд үргэлж нуугддаг. Магадгүй  цахим сургалтын цаана оюутнууд Их сургуулийн анги танхим, эрдэмтэн багш нар, танхимын сургалтын үр өгөөжийн талаар ухаарна. Теле хичээлийн цаана бяцхан сурагчид завсарлах хонхны дуу, тохой залган суудаг байсан ширээний найзаа санана. Харин ахмадууд шинийн нэгний өглөө цайгаа чанаж, идээ битүүлгэндээ хүрчихээд, жилийн жилд цас ханзрахтай уралдан ирдэг үр хүүхэд, зочин гийчнээ харуулдсан л байх даа. Дэлхийн бусад хотуудын гудамж талбайг зэрлэг ан амьтад эзлээд эхэлсэн хөгжилтэй зургууд цахим орчинд тарах болсон. Тэдгээр хотуудын хажууд нийслэлчүүдийн хөл хөдөлгөөн идэвхтэй байгаа ч юм шиг. Тэгэхдээ л ямар ч маск, бээлийгүй, хэн нэгнээс хоёр метрийн зай барьж,  айж эмээх шаардлагагүйгээр хотоо эргээд нэг харахсан.

Урин дулаан зуны өдрүүдийг охид бүсгүйчүүдийн өнгөлөг даашинз, бяцхан хүүхдүүдийн нүүр дүүрэн инээмсэглэл, хүүхдээ мөрөн дээрээ суулгаад зугаалах аавууд, бяцхан үрсээ хөтлөөд зэрэгцэн алхах ээжүүдийн аз жаргалтай царайгаар төсөөлж сууна. Мөн эх дэлхийн эд эс болсон хүн төрөлхтөн бүгд аюулт өвчнөөс ангижран  “маск”-аа авах цаг удахгүй ирнэ гэдэгт итгэж байна.

 Т.Эрдэнэчимэг