"Сэтгэл шингэсэн тус бүхэн багаддаггүй"

Цар тахлаас үүдэн дотоодын аялал жуулчлал нэмэгдсэн болохыг хөл хөдөлгөөн ихтэй хөдөө хотын ялгаанаас харж болохоор байлаа. Бид ч ялгаагүй аялалын амтыг мэдэрхээр алс нутаг руу жолоо залсан. Харин аялалын үед богинохон боловч сэтгэлд хамгийн тод үлдсэн "зурвас" энэ тэмдэглэлд орших буй.

Монгол улсынхаа баруун хязгаараар зочилж, аймаг бүрийн хөгжил дэвшилтэй танилцахын сацуу даяар алдарт байгалийн үзэсгэлэнг нь үзэж нүдээ хужирлахаар бидний хүүхэд залуучууд нийлсэн хориод хүн гурван машинтай аян замд гарцгаалаа. Аялалын дунд хэсэг бол Завхан  аймгийн Мухартын гол байлаа. Бид тэндээс Улаагчийн хар нуур орохоор зам дөтлөн хөдөллөө. Хэдий бид нутгийн замыг төдийлөн сайн мэдэхгүй ч хамгийн дөт зам заадаг жи-пи-эстэй байхад алзахгүй юм билээ. Ингэж явсаар их Монгол элсний нэгээхэн хэсгээр гардаг юм байна. Гэвч их элсэн "далай"-г туулах гэж яваад гурван машин маань элсэнд суучихав. Түрээд ч нэмэргүй болжээ.  Хойшоо ч үгүй урагшаа ч үгүй гацаж орхив.

Ийн байтал Отгонтэнгэр хайрханаас Улаагчийн хар нуур орох гэж яваа хоёр залуу, болон өөр бусад хүмүүс “Отгонтэнгэрт машинаа жаахан эвгүйдүүлчихсэн татаж чадахгүй нь харин түрэлцээд гаргаад өгье” хэмээн ирлээ. Хажуугаар зөрсөн машинуудын 70-80 хувь нь зогсож, түрэлцэж, машинаараа татаж өгсөөр бид 5-6 цагийн дараа арайхийж гурван машинаа элснээс гаргаж чадлаа. Олны хүч оломгүй далай гэдэг нь л энэ болов уу. Элсэнд суусан машинаа гаргах гэсээр цаг оройтсон боловч зорьсон газартаа саадгүйгээр очиж чадахаар болсондоо баярлаж байв. Аян замд яваа аялагчдад энэ мэт асуудал бишгүй л их тохиолддог нь худал биш. Аргаа ядахдаа тусламж гуйхад тоох ч үгүй зөрөх хүмүүс ч их. Харин сүүлийн үед залуусын хандлага өөрчлөгдсөн болохыг хүч нийлсэн хэдхэн залуусын үйлдэл ч бидэнд харуулж чадсан юм.

Тухайн үед 82-34 улсын дугаартай  Subaru forester  маркийн машинтай н.Хуягаа гэх жолооч бас түүний найз нь бидэнтэй байж түрэлцэхийн хажуугаар зөрж өнгөрөх машинуудад татаж өгөхийг хичээнгүйлэн гуйх нь биднээс илүү идэвхтэй байсныг нотлох биз ээ. Эдгээр залуус тааралдаагүй бол бид тэр элсэнд аль хэр удах байсныг хэлж мэдэхгүй. Басхүү хэцүү бөгөөд богинохон тэр хугацаанд тусч, сэтгэлийн сайханыг залуус хүн бүрт мэдрүүлж байлаа.

Аялалын багийн хүүхдүүд маань хүртэл тэдгээр залуусаар бахархан, үргэлж дурссаар л явах боллоо. Хүүхэд залууст маань хэн хэндээ дэмтэй явах сайхан сэтгэлийн “хичээл”-ийг зааж, басхүү үлгэрлэж чадсан “Ланд круйзер” клубын гишүүн н.Хуягаа жолоочид маш их баярлаж буйгаа илэрхийлж байна. Бидний хэдэн нөхөд нь ахин элсэнд суулгүй сайхан аялаад ирсэн. Сайхан сэтгэл нь унтраагүй гал ассан залуусыг нэгтгэж чадсан “Ланд круйзер” клубын гишүүдэд болон н.Хуягаа жолоочид манай гэр бүлийн зүгээс дахин баярласанаа илэрхийлж, аяны алтан шар зам нь өлзийтэй байхын ерөөл өргөн дэвшүүлье.